Twee euro zesenzeventig

Mijn dochter lacht breeduit naar me. Vol vertrouwen gooit ze zich gillend achterover. Ik vang haar op, gooi mijn armen om haar heen en werp haar de lucht in. De vreugde straalt van haar af. Ze valt weer in mijn handen, reagerend op mijn brede glimlach met lieve babygeluidjes. Mijn hart smelt. 

Twee jaar geleden hebben Lydia en ik vol overtuiging besloten van giften te leven van vrienden, bekenden en onbekenden. Voor het eerst ziet onze bankrekening een dieptepunt: €2,67. Zitten we nog wel op de goede weg? Lieve vrienden gaven deze maand extra geld, maar de huur van een paar honderd euro gaat er binnenkort ook nog af. Op dit soort momenten gaan mijn gedachten alle kanten uit met de voorstelbare vragen. Doe ik er goed aan? 

Het zijn hardnekkige vragen die keer op keer terugkomen. Sterker dan ooit tevoren weten Lydia en ik dat dit de weg is die God voor ons bedoeld heeft: de christelijk-sociale beweging in Groningen versterken. Keer op keer hebben we iedere maand weer meer dan genoeg. Onlangs kregen we een autootje, een bankstel, aardappelen, enzovoorts. Net zoals de manna in de woestijn voor een beperkte periode bedoeld was, mag ik ook stap voor stap vertrouwen op Gods voorzienigheid. Zoals Lucas 10:7 aangeeft, mogen we dankbaar gebruiken wat we ontvangen. De arbeider is z’n loon waard. 

Het is zo’n voorrecht om schouder aan schouder in de wereld een getuige te zijn en te werken aan Gods missie in de stad. Vanuit Gods liefde recht doen voor zwakken en verdrukten, trouw liefhebben van eenzamen en armen, ketenen verbreken en gevangenen bevrijden. Als we dat in eenheid doen, heb ik goede hoop dat de wereld Jezus Christus leert kennen. 

Op zo’n moment dat mijn dochter zich vol overgave zich in mijn handen laat vallen, besef ik dat Gods liefde mij meer zegt dan de het bedrag van €2,76. Ik voel me weer vredig en vreugdevol worden, voor even. Ik ga er vanuit dat, als ik geen gekke beweging maak, God ons opvangt… en weer de lucht ingooit! 

Evert Sulman is kwartiermaker in stadszending in Groningen, hij leeft van giften om zich fulltime in te zetten voor de bloei van de Stadjers, waar kan samen met kerken, christelijke organisaties en anderen, want de bloei van de stad is ook onze bloei.