De weg vliegt onder ons door. De achttien jaar oude Mitsubishi Colt heeft ons vorig jaar aan de kust van Polen gebracht. Dat was een heerlijke vakantie. Zon, zee, strand: ontspanning ten top!
We rijden nu door Tsjechië. De omgeving voelt vertrouwd. Een aantal jaar geleden treinden Lydia en ik op een ambitieus vol geplande Europatrip en met volgestouwde rugtassen door ditzelfde landschap. Tussen Berlijn en Praag rijden we nu niet op het spoor zoals toen, maar bewegen we ons op de autoweg ernaast. Links stroomt de Donau nog net zo vrolijk en onstuimig door het berglandschap als een aantal jaren geleden. De trein rijdt ons voorbij. Het geeft ons een nostalgisch gevoel. We zijn weer even terug. In de trein zat toentertijd een Indiaas of Pakistaans ogend gezin dat vol verwondering Europa inkeek. Net als toen, schijnt de zon ook nu uitbundig. Onze ramen staan open, want airconditioning kent onze auto niet.
Het huis waar we naartoe gaan, staat in het zonnige Hongarije. Het ruime huis met verkoelend zwembad in de open lucht is van een ouder echtpaar. We kennen hen via via en we vinden het dan ook super gaaf dat we voor nop gebruik mogen maken van hun huis. Ze gunnen het idealisten als ons dat we even op adem komen.
De eerste paar dagen slapen we uit, liggen we in het zwembadje, zwemmen we in het Balatonmeer en ontdekken we mooie dorpjes in de omtrek. We praten samen over een levensinvulling die vervat is in de volgende Bijbeltekst (Mattheus 6:31-33):
Vraag je dus niet bezorgd af: Wat zullen we eten? of: Wat zullen we drinken? of: Waarmee zullen we ons kleden? – dat zijn allemaal dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben. Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.
Lydia en ik zijn er met vlagen onzeker over. Toch houden we onszelf voor dat er in de afgelopen tijd wel veel bijzondere dingen gebeurd zijn. Deze leidraad die Jezus Christus meegeeft, is best oud. Kunnen we anno nu in deze postmoderne maatschappij ook op deze manier leven? Het maakt ons onzeker. Tijdens de ritjes in de auto, klinkt ‘Mission bell’ van Newsboys uit de boxen. Een vrolijk en energiek deuntje dat de link legt tussen de missionarissen toentertijd en nu:
When the runners came from Bethlehem
All breathless with good news
They were passing a baton forward through time
The commission, from God's lips to our ears
Carried by his saints two thousand years
Connects us all to the same lifeline
As I fix my eyes ahead
I can feel the spirit's breath...
I can hear the Mission Bell ringing out loud and clear
It’s the revolution Jesus started, and it’s here
Echoing across the world from the shores of Galilee
I can hear the Mission Bell call for you and me
I wanna run with fire
It’s my heart’s desire
Lifting your love higher
In the history of our faith's arrivals
Great awakenings, Welsh revivals
Saints and martyrs, summoned by a new birth
Patrick's save of the Irish nation
William Carey's expectation
Lambs & lions
Called to the ends of the earth
Gotta put my hand to the plow
Not looking back, not now...
Lydia en ik besluiten dat we het gaan proberen: ‘Gods Koninkrijk zoeken’. Maar wat dit voor ons inhoudt, weten we niet precies. Wel zijn we geïnspireerd door de gereformeerde en tegelijkertijd eigentijdse New Yorker Tim Keller. In een interview vertelde Keller:
‘Voordat ik naar New York ging, was mijn wereld mijn kerkgenootschap. Als je echter naar de stad verhuist, dan gaat je kerkgenootschap er opeens heel klein uitzien. Dat gebeurt met alle mensen in grote steden. Zij voelen zich meer verbonden met de stad dan met hun kerkgenootschap. Ik ben daar heel zorgvuldig in. Ik ben een goede presbyteriaan en ik ben nog altijd met mijn kerkgenootschap verbonden, mijn geloften zijn niet veranderd. Maar ik zie inmiddels wel dat de wereld groter is dan mijn kleine stam.’
Zelf heb ik de kerk vandaag de dag ook ervaren als een kleine stam. Gedurende de jaren ben ik de wereld om mij heen meer gaan ontdekken en ontdekte ik dat de kerkelijke wereld erg gescheiden is van de ‘normale wereld’. In Kellers is de materiële wereld en de hedendaagse cultuur de plaats waar het Evangelie zichtbaar gemaakt kan worden. Deze theologie van het Koninkrijk van God resulteerde in Kellers invloedrijke visie op de stad: the place to be in plaats van een besmette plek waar je jezelf van dient te isoleren.
Matthijs Vlaardingerbroek heeft zijn vorm duidelijk gevonden. Samen met een aantal stellen zijn zij ‘In de Praktijk’ begonnen, een experiment in een oude stadswijk van Den Haag waarin zij het christelijk geloof met daden in de praktijk willen brengen. Niet praten, maar doen. Het is pionieren en ontdekken en precies doen wat zendelingen in het Midden-Oosten, Afrika en Azië al eeuwenlang doen. Het verhaal ‘Grensverleggend’ raakt ons.
Wat Gea Gort schrijft vinden we ook mooi: ‘Stadszending betekent structureel werken aan de vrede/shalom in de stad’. Het verkondigende geloof wordt dan meer het werkende geloof. Hoe we de bloei van de stad willen zoeken, is voor ons niet volledig bekend. Lydia voelt zich als een vis in het water in het onderwijs. Ik voel me thuis in het mensen bij elkaar brengen, vernieuwing brengen en samen de schouders eronder zetten. In ieder geval willen we ons de komende tijd ons inzetten:
- voor de wijk door buitenfitness te realiseren
- voor de stad door vrijwilligerswerk te stimuleren, het omzien naar elkaar
- en in de strijd tegen gedwongen prostitutie en mensenhandel
De komende maanden wil ik gebruiken om te ontdekken wat er zoal plaatsvindt in de wijk en in de stad. Ik wil aansluiten bij de bestaande initiatieven, dit indien nodig bij elkaar brengen en zodoende bijdragen aan een christelijk-sociale beweging in de stad.
>> Lees verder <<
