De mannen in de prostitutiestraat

Onwennig sta ik in de raamprostitutiestraat. Achter diverse rood verlichte ramen poseren vrouwen in bikini, sommigen de tijd dodend door een film te kijken. In de straat zelf lopen alleen mannen. Het zijn mannen die je ook in de iets verderop gelokaliseerde Albert Heijn tegen zou kunnen komen. Studenten en ouderen, nette en minder nette ogende mannen van middelbare leeftijd, allochtonen en autochtonen, religieuzen en a-religieuzen. De meeste mannen lopen in hun eentje langs de ramen. Aan de rechterkant heen en terug langs de linkerkant van de straat. Soms in groepjes of alleen op de fiets. Regelmatig rijdt er een man in auto voorbij. Tussen al deze mannen is er geen contact. Iedere man is devoot met zichzelf en met zijn doel bezig.

Samen met zeven anderen zijn we hier deze vrijdagavond voor het eerst. We moeten een gevoelsmatige drempel over. Onze missie is om met mannen in deze subcultuur van de Groningse maatschappij te praten. En laat dat nu juist datgene zijn wat de mannen niet uit zichzelf doen. Er wordt nauwelijks gesproken in de straat.

Als ik een man aanspreek, blijkt dat niet iedereen wil praten. Toch hebben we diverse mannen gesproken. Mannen met maskers op, maar ook mannen die graag eens een babbeltje maken. Ieder gesprek verloopt dan ook anders. De één vertelt dat hij juist door deze straat fietst omdat er in deze straat tenminste wat gebeurt. De ander bezocht een prostituee om, zoals hijzelf zei, hand- en spandiensten te verlenen. Weer een ander laat duidelijk merken zich te schamen voor zijn gedrag en eigenlijk te willen stoppen; het is een kwetsbaar moment. Een vierde man zegt geen prostituee te bezoeken, maar alleen te kijken. Een vijfde man komt uit het buitenland en vindt prostitueebezoek heel normaal en schaamt zich niet. Ieder heeft z'n eigen verhaal en motieven.

Wat opvalt bij veel mannen is de schaamte en bij een deel van hen de ontkenning. Langzaamaan neemt de onwennigheid om in deze straat prostituanten aan te spreken ietsje af. Als team weten we dat het goed is om structureel contact te zoeken met deze mannen. De kop is er af. We gaan ervoor!

4 types hardlopers

Afgelopen weekend tijdens de vier mijl van de Damloop by Night ontwaarde ik vier verschillende hardloopstijlen. 

De sociale renner 

Het eerste type kwam ik al tegen aan de start. Daar werden de hardlopers gemaand tussen hekken plaats te nemen. We ondergingen een enerziger van een stel overactievelingen die deden alsof de mannen tegen de vrouwen sporten. Het grootste gedeelte had er plezier in. Als kudde loslopend wild stroomden we massaal over de start de straten van Zaandam in. Al snel ontstonden er in die ongeorganiseerde stroom groepjes van twee tot vijf renners die gezamenlijk de loop liepen. De sociale renner heeft plezier in de saamhorigheid die zo'n vier mijl met zich meebrengt en vindt het stimulerend om met een aantal vrienden of kennissen de tocht af te leggen.

De solorenner 

Daarentegen kent de solorenner een natuurlijke neiging tot verstilling. Tijdens de Damloop zag ik diverse alleengaande renners geconcentreerd hardlopen. Het zijn intrinsiek gemotiveerden die de hoeveelheid mensen die langs de kant staan wel zien, maar er geen acht op slaan. Zij leggen taakgericht hun route af, rennen in hun eigen ritme en vinden niet zozeer voldoening in het bereiken van een prestatie maar meer in het hardlopen zelf. 

De omgevingsrenner 

Iets over de helft werd ik ingehaald door een joviale sporter. Links van de weg stonden een aantal jonge kinderen die een high five wilden geven aan voorbijlopende renners. De joviale renner laat zien een omgevingsrenner te zijn. Zonder deze kinderen te kennen rende hij terug deelde een aantal high fives uit om vervolgens al lachend weer een sprintje te trekken. Andere omgevingsrenners zijn minder gericht op mensen in hun omgeving, maar bijvoorbeeld meer op de natuur of de stadse omgeving. De omgeving is het meest motiverend om voor deze categorie buiten hard te lopen of mee te doen aan hardloopwedstrijden. 

De prestatierenner

De laatste categorie van renners betreft de zogenoemde prestatierenner. Van tevoren stellen zij een doel. Dit kan heel verschillend zijn: van het aanhouden van een hardlooptempo via een bepaald aantal kilo afvallen tot het bij elkaar brengen van bijvoorbeeld €10.000 voor het goede doel. In maart ren ik een halve marathon (21 kilometer) om €10.000 te verzamelen voor het goede doel. Daarvoor zoek ik sponsors! 

Deze niet-wetenschappelijk onderbouwde typologie moet natuurlijk met een korreltje zout gelezen worden. Het doel waarom ik ren niet. Lees mijn motivatie!  

Hoerenloper gezocht

Volgende week sta ik in een prostitutiestraat in Groningen. Samen met een aantal mannen zijn we daar voor gesprekken met prostituanten, ‘hoerenlopers’. In mijn omgeving maakt het verschillende reacties los. Er zijn mensen die verheugd zijn dat we ‘die mannen eens duidelijk maken dat zij vrouwen verkrachten’ (dat is overigens niet wat we gaan doen), maar ook mensen die het genuanceerder zien. Hoe staan wij er in?

De mannen die prostituees bezoeken, zijn geen ‘vieze mannetjes’ (veel gehoorde reactie), maar een doorsnee uit de bevolking, zo is ons verteld. Getrouwd en vrijgezel, religieus en seculier, rijk en arm. Zoals jij en ik. Net als iedereen, zijn ook zij tegen uitbuiting, slavernij en criminaliteit. Onze focus ligt in deze gesprekken niet op criminaliteit van de mensenhandelaar of uitbuiting van de prostituees, maar op de prostitueebezoeker. Vanuit andere steden horen we dat een deel van deze mannen erg verlegen zit op een gesprek over hoe het zo gekomen is. Net als sommige prostituees vastzitten achter het raam, voelen deze mannen zich gevangen in de soms wel meerweekse prostitueebezoeken. Hoe kunnen zij stoppen? Hoe kan je jezelf weer recht in de ogen kijken? Net zoals vrouwen niet ‘prostituee’ uit een beroepenkeuzetest krijgen, hebben veel mannen niet kunnen vermoeden dat zij een ‘hoerenloper’ worden.

Wij hebben een duidelijke opvatting over wat moreel goed is. Echter als mannen kennen we de verleidingen van binnenuit. Een ‘zuivere’ ethiek verkondigen is gemakkelijk, maar in de praktijk is het toch wat gecompliceerder. En wat is zuiver? De meningen verschillen. Hoe ga je bijvoorbeeld als lichamelijk of geestelijk gehandicapte man om met je seksuele behoeften als je geen vrouw kan vinden? En zo zijn er meer vragen mogelijk. We hebben de antwoorden niet. In alle redelijkheid zien wij onszelf niet als de aangewezenen die deze mannen een nieuwe levensstijl aanpraten, op het rechte spoor brengen enzovoorts. Wat is dan wel ons doel?

Bovenal willen we een ontmoeting met deze mannen. Wat drijft hen? Hebben zij hulp nodig (of niet)? Kunnen we iets voor hen betekenen? We hopen van man tot man een gesprek. We denken er rijker door te worden en misschien ook wel wijzer.

Onze missie luidt dan ook: “Vanuit verwantschap en gelijkwaardigheid in contact komen met mannelijke prostituanten, die zich ophouden in de prostitutieraamstraten in Groningen in de hoop hen te mogen helpen vanuit de bewogenheid die Jezus Christus heeft met mensen.” 

Als we volgende week de straat op geweest zijn, zullen we opnieuw moeten evalueren of onze intenties aansluiten bij de praktijk in de straat.