Het is weer tijd om hard te lopen. Een paar beenspieren trekken vervelend dankzij de vorige, afgelegde kilometers. Mijn sportkleding haal ik van de waslijn. M'n hardloopschoenen trek ik aan en ondertussen kijk ik hoe Lydia zich over mijn pasgeboren dochter ontfermt. Wat is ze een goede moeder!
Een paar dagen geleden heb ik nieuwe hardloopschoenen gekocht. Ze zijn blauw, maar wat belangrijker is: het schoeisel sluit aan bij mijn loopje. Anders krijg ik last van blessures, werd mij verteld. M'n oude heb ik al meer dan zeven jaar en die vertonen scheurtjes.
Vandaag loop ik langs de Muurstraat, één van de straten in het centrum van Groningen waar raamprostitutie tussen de woningen is gesitueerd. Er zijn veel Oost-Europese prostituees "aan het werk". De bewoners hebben geklaagd over overlast veroorzaakt door drugshandel. De gemeente heeft daarom besloten na jaren allerlei aanpakken te hebben bedacht dat het tijd is om deze prostitutie te laten stoppen en te verplaatsen naar een straat waar geen enkele bewoner van Groningen er last van heeft.
Als ik verhalen hoor vanuit het werkveld van professionals die met prostituees werken, vertellen ze me van een twee werelden. Een van ons, waar we elkaar vertellen dat ieder een vrije keuze heeft en het kan maken in deze wereld. De andere wereld zit boordevol manipulatie, dwang en geweld waar verhandelde vrouwen fysiek dan wel geestelijk vastzitten.
Het moedigt me aan om het laatste deel van de route harder te trainen. De pijn die ik draag, valt erbij in het niet.
Lees hier waarom ik aan deze sponsorloop mee doe.
