Een hert, nog geen 50 meter afstand

Daar stond zij.
Zichtbaar op haar gemak.
Een hert, ongenaakbaar in het gras, naast het schelpenpaadje.
Ze kijkt naar beneden, wat om zich heen.
De bijna zwevende regendruppels dompelden het landschap in een nat gebeuren.
Het riet beweegt heel licht op het zuchtje wind.
Een beeld van onmetelijke schoonheid.
De lucht is bevangen van de verwachting aan een heerlijk afkoelende zomeravond.
Het hert leek voor een moment zich niet bewust van onze aanwezigheid.
De tijd staat eventjes stil.

Het prachtige dier intrigeert ons. 
Hier lopen we vaker en dachten dat dit ons paadje is.
Maar nu staat er een hert die doet alsof het haar paadje is!

Dankzij het geluid van onze voorzichtig voortschuifelende voeten op het schelpenpad heeft het hert ons in de gaten.
Ze kijkt ons quasi nonchalant aan.
Alsof het edele dier denkt: 'jullie hier?'

Plots lijkt zij zich doordrongen van de situatie.
Twee mensen, de één met een grote zwarte paraplu, kijken gebiologeerd.
Nog geen vijftig meter afstand.
Het kwetsbare moment maakt plaats voor stevige, snelle passen.
Zonder angst, maar met een gepaste zekerheid.
Zo snel als we het licht bruine hert gevonden hebben, loopt het weer ons gezichtsveld uit de Beijumse bossen in.

We voelen ons dankzij dit ene moment even heel rijk!
Net achter de wijk waar we wonen, hebben we zojuist een prachtige schat ontdekt.
Altijd als we nu op het wandelpad lopen, zijn we ons bewust van dit hert. 

Van een oplettende lezer ontving ik het volgende bericht: 
"Even een kleine correctie, het moet een ree geweest zijn, want herten komen hier niet voor. Het ree (Capreolus Capreolus) komt in bijna heel Nederland voor, totale populatie enkele tienduizenden exemplaren. In de zomer leven ze solitair, in de winter vormen ze zogenaamde sprongen, groepen van enkele dieren tot soms wel 20."

Staatsman: een pooier?

Het lijkt er sterk op dat alom geroemde nationale en internationale leiders sterk verbonden zijn met internationale mensenhandel en prostitutie. Dankzij hun advocaten met gladde praatjes, mediagenieke optredens en de vele contacten en het vele geld komen ze er mee weg. 

Kunnen staatsmannen pooiers zijn? 
In Italië, Frankrijk en Nederland lijken mannen hoog in de boom diep geworteld in prostitutienetwerken. In Italië hebben we het over voormalige minister-president Berlusconi, in Frankrijk over oud-minister met groot statuur Strauss-Kahn en in Nederland over de tot vorig jaar hoogste ambtenaar van het Ministerie van Justitie Joris Demmink.

Tot op de dag van vandaag wordt in Nederland prostitutie geassocieerd met zelfstandige vrouwen die het leuk vinden om 'sekswerker' te zijn. Deze vrouwen zijn echter een heel kleine minderheid. Veel vrouwen zijn onder onjuiste voorwendselen het 'vak' ingerommeld. Zij zitten daar voor hun gevoel gevangen, omdat ze geen ander toekomstperspectief hebben dan het eigen lichaam prostitueren. Met lichamelijke, psychische en geestelijke trauma's tot gevolg. Gebroken relaties met familieleden. Geen leven.

Machtige mannen 
Net als Berlusconi wordt Strauss-Kahn verdacht van het leiden van een internationaal prostitutienetwerk. Beide mannen hebben hun sporen verdiend in het politieke bedrijf en wordt veel gezag toegedicht vanwege het leiden van overheden. Beide mannen hebben veel politieke macht, genoeg geld en zijn onlangs gescheiden. Beide mannen staan bovendien bekend om hun seksuele uitspattingen. Over Demmink is relatief weinig bekend.

Strauss-Kahn kreeg grote bekendheid toen hij beschuldigd werd van verkrachting door een kamermeisje in een hotel in New York. Maar er is veel meer. Vandaag werd bekend dat als het aan zijn aanklagers ligt, Strauss-Kahn niet voor souteneurschap wordt vervolgd (‘souteneur’ is een mooi woord voor ‘pooier’). Het prostitutienetwerk zou aangestuurd zijn vanuit Hotel Carlton in Parijs. Er is echter te weinig bewijs dat de voormalige IMF-baas ooit in Hotel Carlton geweest is. Wel is bekend dat Strauss-Kahn prostituees invloog naar luxe seksfeestjes in Washington (USA) en Parijs.

Maffia 
Ook dankzij de seksuele driften van Berlusconi zijn prostituees in het nieuws gekomen. Zelfs minderjarige prostituees, kinderen dus, boden seksuele diensten aan op de zogenoemde bunga bunga feestjes. Berlusconi schildert zichzelf graag af als een ondeugende man die tenminste leeft, vrouwen liefheeft en dat daar niets mis mee is. In de journalistieke berichtgeving komen de onder meer uit het buitenland gehaalde seksslaven van de Italiaanse maffia minder goed uit de verf dan mediamagnaat Berlusconi. Er is veel mis met het zijn van een seksslaaf.

In Nederland hebben we de jarenlange aanhoudende geruchtenstroom over een pedofilienetwerk rond Joris Demmink die tot vorig jaar hoogste ambtenaar van het Ministerie van Justitie was. De geruchten zijn er vanaf 2003, maar gaan terug tot de jaren ’80. Het verhaal gaat onder meer dat Demmink in Turkije twee jongens heeft verkracht. Tweede Kamerlid Omtzigt (CDA) bemoeit als eerste parlementariër met deze zaak en wordt naar eigen zeggen vanwege dit geschaduwd door de Turkse geheime dienst.

Stop 
Macht corrumpeert. Mannen met macht kunnen alles krijgen, toch?! Wat is de rol van Strauss-Kahn, Berlusconi en Demmink binnen het internationale prostitutienetwerk van uitbuiting, mensenhandel en verkrachting? Het wordt tijd dat deze macht op de knieën wordt gedwongen. Het is tijd voor een nieuwe moraal.

Ruim baan voor fanamiekelingen

Gisteravond aan de tafel van Pauw & Witteman pleitte Neerlandicus Wim Daniëls voor een door hem bedacht nieuw Nederlands woord. Waar fanatisme "felle hartstochtelijke ijver voor iets, gepaard met onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden" betekent en synoniem is aan "blind fanatisme" - staat "fanamisme" voor een gematigd of relaxt fanatisme.

Fanamisme is dus een zeer sterke gedrevenheid om een ideaal te bereiken waarbij de persoon die 'fanatiek' is tevens in de omgang op een prettige manier aanspreekbaar en benaderbaar is. Een uitgebalanceerd persoon die niet valt in blind fanatisme en ook wijkt voor desinteresse en een laconieke houding.

Kortom: we hebben meer "fanamiekelingen" nodig!

Koud onbehagen en paradijselijk warm

De wind snijdt, de kou dringt door mijn jas, mijn handschoenen houden mijn vingers niet meer warm, mijn tenen zijn de weg kwijt, het sneeuwt en het vriest. Op dit soort momenten denk ik wel eens terug aan juni 2012, Suriname.
Op een stuk land overgroeid met tropisch oerwoud beheert een uit Duitsland afkomstige man (met een flink Duits accent) een soort van camping. Op de open plek staan enkele traditionele pinahutten: dit zijn hutten door Surinaamse inheemsen gebouwd van natuurlijke elementen zoals het dak van palmboombladen. In de open hutten zijn hangmatten als bedden opgesteld. De zon schijnt volop; ook 's nachts is de temperatuur zeer aangenaam. Een zwijntje loopt er rond als huisdier, maar natuurlijk wemelt het oerwoud van dieren als salamanders, vogelspinnen, kaaimannen, apen, tropische vogels en allerlei insecten. Sommige kan je als de avond valt, horen. Op deze middag ga ik met enkele vrienden zwemmen in het riviertje dieper in de bossen. Ondanks mogelijke slangen in het stromende riviertje en allerlei ander potentiële gevaren, voel ik me in dit idyllische stukje oerwoud veilig en beschut. Juist wanneer ik dit besef, vliegt er over het riviertje, tussen de bomen door, een blauwe vlinder van minstens vijfentwintig centimeter groot. De heldere kleur en de rustige doch krachtige, elegante manier van voortbewegen deden me verstillen en beseffen dat ik werkelijk in het paradijs ben beland.