In de zomer hebben Lydia en ik duidelijk opgeschreven waar we voor langere tijd voor willen gaan. Kortweg komt het neer op het zoeken van de bloei van de stad. Voor ons springt de behoefte die in de maatschappij bestaat aan gezamenlijkheid en relaties er uit, maar ook de nood in de prostitutiebranche. Wanneer ik dit aan Cor vertel, diegene waar ik gesprekken meevoer om te ontdekken wat onze roeping is, geeft hij aan dat ik nog meer moet trechteren. Keuzes maken. Minder is meer! Hij vraagt me na te denken over hoe ik dit kan doen. Bovendien past niet alles wat ik onderneem onder het gedachtegoed van zijn stichting.
In de tussentijd ontmoet ik tientallen mensen die werkzaam zijn in Groningen en/of die strijden tegen mensenhandel en gedwongen prostitutie. In drie steden was ik betrokken bij het organiseren van een expositie en andere activiteiten, ik hielp met het opzetten van een nationaal platform, schoof aan bij een andere. In de eigen wijk was ik betrokken in vier werkgroepen, in de stad was ik lid van twee platforms en de kerk waar we heen gingen vroeg ook tijd. Ik onderhield contact met Surinamers om waar mogelijk hen te ondersteunen. In Bedum en Ten Boer ondersteunde ik Wiebe bij gesprekken en vergaderingen om missionair werk te beginnen.
In de tussentijd plande ik tijd in om mensen te leren kennen die strijden tegen prostitutie en mensenhandel in Groningen. In de ontmoetingen met verschillende teams ontdekte ik wat er nog miste in Groningen: straatwerk onder prostituanten (klanten van prostituees), voorlichting op scholen en interkerkelijk gebedswerk. Om hier aandacht voor te vragen, heb ik een interkerkelijke avond geïnitieerd met de filmdocumentaire Nefarious. Het was een bijzondere avond waar ongeveer tweehonderd mensen op af gekomen zijn vanuit diverse kerken. Er was veel belangstelling voor de kraampjes.
.jpg) |
| Foto: LSfotografie |
Sowieso is bewustwording bij het grote publiek iets wat broodnodig is. Nog voor de zomer ontmoette ik een studente van de Navigators die graag met haar studentengroep iets wilde doen. Samen met dit dispuut hebben we twee avonden A Night In Her Shoes in Groningen georganiseerd waarbij middels kunst, dans, film, toneel etc. mensenhandel over het voetlicht werd gebracht. Het waren twee heel bijzondere avonden.
 |
| Foto: LSfotografie |
Ook heb ik een groep mensen opgetrommeld om Loesje-posters met teksten als ‘Prostituee, bij wie komt dat nou uit de beroepskeuzetest’ overal in de stad geplakt. Een leuke klus om te doen!
In december startten de voorbereidingen rondom de side-events van the Passion in april in Groningen. Samen met meer dan dertig kerken hebben we allerlei activiteiten gecoördineerd en geïnitieerd. Zo heb ik enkele mensen bij elkaar gebracht die werkzaam zijn onder gedetineerden. Ook heb ik samen met iemand anders de promotie overzien en was ik betrokken bij de uitreiking van een kerkelijke publieksprijs voor de mooiste etalage in de binnenstad. Een bijzonder en samenbindend event waar ik veel mensen heb leren kennen.
In de tussentijd ondersteunde ik Cor met de voorbereidingen van een training voor trainers met als onderwerp de methode van Neighborhood Transformation. Een inspirerende methode waarbij de gehele buurt zelfverantwoordelijk wordt voor de eigen (buurt)ontwikkeling. Kerken krijgen hierin weer een plek in de maatschappij, de seculiere opbouwwerkers in de wijk hebben min of meer dezelfde doelen en de negatieve gevolgen van de secularisatie worden getackeld. Het was een leerzame week waarin ik ook veel mensen heb leren kennen vanuit de hele wereld.
Kortom: de tijd vloog voorbij. In deze tijd werd ik steeds meer zeker en bevestigd in wat ‘onze roeping’ is. Lydia en ik weten ons geroepen om te bouwen aan een christelijk-sociale beweging in Groningen en zodoende bijdragen aan Gods Koninkrijk en Zijn gerechtigheid. Dit doen wij door mensen bijeen te brengen, initiatieven te ontplooien en bestaande initiatieven te steunen. Momenteel zijn wij o.a. actief in de strijd tegen mensenhandel en gedwongen prostitutie. In de nabije toekomst willen we nieuwe wegen zoeken om meer mensen te betrekken bij de bloei van de stad.
Een coach zei tegen me: veel mensen zullen tegen je zeggen dat je minder moet doen, maar jij moet niet stoppen met nieuwe activiteiten initiëren. Wel moet je leren om jouw rol af te bakenen: jij gaat vanuit loyaliteit veel verder dan wat voor jou mogelijk is. Waar veel mensen twee of drie activiteiten kunnen overzien, is het jouw kracht juist om mensen bijeen te brengen, iets nieuws te starten en een vernieuwde visie te brengen. Je moet niet op de winkel passen of lange termijn op één project staan. Veel mensen verwarren dit met niet trouw zijn, maar jij bent juist trouw aan jouw focus en bediening als je jouw rol afbakent en focust op je sterke punten: het zijn van een visionair, initiator en netwerker.
Toen we (in gezamenlijkheid) besloten om af te zien om partner te worden bij Cor zijn stichting en niet meer onder de vlag van Home of Change actief zouden zijn, kregen we een fantastisch mooi aanbod. Op oudejaarsdag maakten we een envelop open en we ontdekten ons nieuwe thuis. We verhuisden in mei van een klein flatje in Beijum naar een ruime eengezinswoning in Selwerd. Het mooiste van alles is dat Lydia in verawchting is!
 |
Boven: Voor de klusweken
Onder: Na de verhuizing |
Tijdens de klusweken hebben ongeveer veertig mensen ons geholpen met behang krabben, verfen, laminaat leggen, verhuizen, kasten in elkaar zetten, schoonmaken, grofvuil storten, de tuin bijhouden, enzovoorts, enzovoorts. In financieel opzicht was het ook een spannende tijd, maar we hebben gezien dat God op het juiste moment voorziet in wat we nodig hebben. Er hebben diverse kleine wonderen plaatsgevonden. Mocht je zo'n wonder zijn of een wonder hebben bijgedragen: dankjewel!
In het afgelopen jaar heb ik tientallen mooie mensen leren kennen, heb ik geleerd dat ik mijn roeping moet beschermen tegen goedbedoelde vragen van anderen om mijn roeping ondergeschikt te maken aan hun roeping en bovendien heb ik in grote lijnen geleerd welke rol in de maatschappij ik kan spelen.
