3 manieren van stadsleven

Vele eeuwen geleden werd Jeruzalem onder de voet gelopen. Mannen, vrouwen en kinderen werden meegenomen naar het huidige Irak. Daar moesten ze als ballingen werken en leven. De generaties daarna lieten een kracht zien die voor ons ook erg inspirerend kan zijn. 

Grofweg hadden de Israëlieten volgens Tim Keller (in m'n eigen woorden) drie keuzes: isolatie, assimilatie en participatie.

Isolatie
Onder de Israëlieten waren profeten die de mensen een toekomst voorhielden waar zij naar verlangden: op een dag worden we bevrijd en kunnen we naar een nieuw Jeruzalem. Mensen sloten zich voor vandaag af en verlangden naar de toekomst of het hiernamaals, waardoor zij weinig aandacht besteedden aan het 'hier en nu'.

Veel christenen ervaren de aarde als een plek waar veel onrecht en pijn plaatsvindt. God belooft ons een nieuw Jeruzalem; Jezus maakt een plaats voor ons! Waarom zouden we in het 'hier en nu' leven als de schepping zo door en door verrot is? Zij bezoeken zondag na zondag de erediensten en doen trouw hun dagelijkse werk.

Assimilatie
Een ander deel van de Israëlieten had alle hoop verloren. God had hen verlaten, dus waarom zouden ze zich nog bezighouden met God? Deze mensen stopten met de tradities en onderhielden hun cultuur niet, maar gingen op in alles wat het leven te bieden had in Bagdad van die tijd.

In deze post-moderne samenleving hebben veel mensen hun geloof in een God verloren. Er is zoveel plezier te maken in deze wereld: waarvoor heb je nog een God nodig?! Sommigen komen tot de conclusie dat, als de Kerk zich bezighoudt met regeltjes,  je beter zonder de Kerk verder kunt leven.

Participatie
De profeet Jeremia roept de Israëlieten om de derde weg te gaan.

Jeremia 29:4-7:
‘Dit zegt de HEER van de hemelse machten, de God van Israël, tegen de ballingen die hij vanuit Jeruzalem naar Babel heeft laten voeren: Bouw huizen en ga daarin wonen, leg tuinen aan en eet van de opbrengst, ga huwelijken aan en verwek zonen en dochters, zoek vrouwen voor je zonen en huw je dochters uit, zodat zij zonen en dochters baren. Jullie moeten in aantal toenemen, niet afnemen. Bid tot de HEER voor de stad waarheen ik jullie weggevoerd heb en zet je in voor haar bloei, want de bloei van de stad is ook jullie bloei.

Ook wij wonen maar tijdelijk in Groningen (of een andere plaats). Voor ons als mensen geldt dit nog steeds: 'de bloei van de stad is ook jullie bloei'. Het is een aansporing om volop mee te doen in de stad en jezelf te verbinden aan mensen om je heen. Niet vanuit angst de veilige weg kiezen, niet vanuit hopeloosheid genieten van elk moment, maar als mens open bloeien door je te geven en te participeren in jouw stad.

Ik kies voor de derde weg. Jij?