Het Internet is een godsgeschenk. Je kunt een oud jeugdboek terugvinden met een aantal zoekwoorden, muziek kopen aan de andere kant van de wereld en je verbinden aan mensen die je nog nooit hebt ontmoet. De mogelijkheden zijn eindeloos. Je kunt online een andere taal leren, samenwerken aan het bouwen van applicaties, volledig ingescande boeken digitaal doorzoeken, vakanties boeken, enzovoorts, enzovoorts. En toch….
Soms wil ik dat er door één menselijke fout, één deleteknop, dat het hele Internet verdwijnt. Oeps. Ineens minder comfort.
Zodat we zaterdagochtend, weer of geen weer, gewoon op de fiets stappen om naar de bibliotheek in de buurt te gaan op zoek naar nog niet ontdekte verhalen.
Zodat als we op zoek gaan naar een van-horen-zeggen geweldig restaurantje en dat we – zonder Google Maps – al dolend terechtkomen bij een ander restaurantje dat vervolgens veel beter blijkt te zijn.
Zodat we niet meer online een afspraak maken voor het ophalen van onze ID-kaart, maar dat we ook via een stem kennismaken met een hele nieuwe wereld en een leuk praatje maken.
Zodat we op verjaardagsfeestjes de kaarsjes konden uitblazen zonder het risico te lopen gedeeld te worden met honderden ‘vrienden’.
Zodat we een besloten trouwerij meemaken waar alleen de fotograaf foto’s maakt.
Zodat we ons op zondagmiddag zo vervelen dat we een heel spannend boek pakken dat een nieuw avontuur in ons wakker maakt.
Zodat we op vrijdagmiddag niet eindeloos berichten op nu.nl en Facebook lezen, maar vrienden maken op het terras in de zon.
Een leven zonder Internet, een zegen of een vloek?
No comments:
Post a Comment