In maart reizen we naar het zendingsweekend in Limburg. Het is vrijdagavond en we zijn gehaast in de auto gestapt. Lydia rijdt en ik mag TomTom zijn. Nog voor we Zwolle bereiken, vertelt Lydia dat ze dit weekend helemaal niet ziet zitten. Er rolt een traan over haar wang. En nog één. En nog één.
Mijn eerste reactie is dat we maar rechtsomkeert moeten gaan, zodat we een relaxt weekend kunnen pakken. Lydia vindt dit geen goed idee. Ik eigenlijk ook niet, want ik ben heel benieuwd naar het avontuur dat nu echt is begonnen!
Als ik haar vraag waarom ze niet naar het zendingsweekend wil, zegt Lydia dat ze, ten eerste, denkt dat het Grijze Wollen Sokken-christenen naar zo'n weekend getrokken weten die heel christelijk en nobel met oogluiken op in een zelfgecreëerde wereld leven. En dat zij daar in ieder geval niet tussenpast.
Nadat ik inslikte dat ik toch ook geen GWS-christen ben, gaat Lydia verder: "Ten tweede: vind ik het doodeng om stabiliteit, hoe snel dat ook kan veranderen, los te laten. Ik wil in Nederland blijven wonen bij m'n zusjes en m'n moeder".
Met dat ze het uitspreekt, merkt Lydia dat ze tot rust komt. Een kwartier later kloppen we op de deur van een groot gebouw dat doordeweeks doorgaat als Bijbelschool.
Mijn eerste reactie is dat we maar rechtsomkeert moeten gaan, zodat we een relaxt weekend kunnen pakken. Lydia vindt dit geen goed idee. Ik eigenlijk ook niet, want ik ben heel benieuwd naar het avontuur dat nu echt is begonnen!
Als ik haar vraag waarom ze niet naar het zendingsweekend wil, zegt Lydia dat ze, ten eerste, denkt dat het Grijze Wollen Sokken-christenen naar zo'n weekend getrokken weten die heel christelijk en nobel met oogluiken op in een zelfgecreëerde wereld leven. En dat zij daar in ieder geval niet tussenpast.
Nadat ik inslikte dat ik toch ook geen GWS-christen ben, gaat Lydia verder: "Ten tweede: vind ik het doodeng om stabiliteit, hoe snel dat ook kan veranderen, los te laten. Ik wil in Nederland blijven wonen bij m'n zusjes en m'n moeder".
Met dat ze het uitspreekt, merkt Lydia dat ze tot rust komt. Een kwartier later kloppen we op de deur van een groot gebouw dat doordeweeks doorgaat als Bijbelschool.
Met de GWS-christenen viel het wel mee. We werden bij Frits en Marieke en nog een paar leuke jonge mensen ingedeeld en dat klikte goed. Frits en Marieke zijn realistische, stabiele mensen met een hart vol liefde en wijsheid. En ondertussen heel normaal.
Aan het einde van het weekend reden we voldaan en vastberaden naar huis. We hadden beide vrede bij de huidige situatie en waar we naartoe onderweg zijn. We gaan het avontuur samen in zonder onze individualiteit op te geven. We blijven (voorlopig en misschien wel altijd) in Nederland wonen, Lydia haar hart ligt in het onderwijs, mijn hart gaat uit naar het zien van God in actie in de maatschappij en we zullen GEEN grijze, wollen sokken gaan dragen. Erewoord.
Aan het einde van het weekend reden we voldaan en vastberaden naar huis. We hadden beide vrede bij de huidige situatie en waar we naartoe onderweg zijn. We gaan het avontuur samen in zonder onze individualiteit op te geven. We blijven (voorlopig en misschien wel altijd) in Nederland wonen, Lydia haar hart ligt in het onderwijs, mijn hart gaat uit naar het zien van God in actie in de maatschappij en we zullen GEEN grijze, wollen sokken gaan dragen. Erewoord.
Wat er tijdens het zendingsweekend is gebeurd, is nog steeds onbekend. Hoe verdeeld we heen reden, zo eendrachtig kwamen we terug.
April valt verder samen te vatten met één woord: beweging. Ik maak kennis met bewegingen, draag er aan bij en sta er middenin.
Een sociale beweging is:
een diffuus netwerk van groepen en organisaties die sympathie hebben voor een bepaald ideaal en doel met name om verandering te bewerkstelligen.
een diffuus netwerk van groepen en organisaties die sympathie hebben voor een bepaald ideaal en doel met name om verandering te bewerkstelligen.
Op Facebook zie ik dat de ChristenUnie-SGP Rotterdam een christelijke beweging wil vormen. Ik ben nieuwsgierig en stap op de trein om de eerste bijeenkomst bij te wonen.
Na een lange rit kom ik aan bij een klein kerkje tegenover een imposant gebouw van Het Oogziekenhuis. Binnengekomen zie ik de fractievoorzitter Setkin Sies staan. Hij herkent me nog van de tijd dat ik stage liep bij Youth for Christ. We geven elkaar een hand. Omdat hij in de organisatie zit, dient hij nog even wat te regelen.
Tegelijkertijd wordt er in de benedenzaal van de Scots International Church een lunch aangeboden aan dak- en thuislozen. Eén van hen maakt een praatje met me. Dat doorbreekt de stilte en zorgt er voor dat er ook andere gesprekken opgestart worden.
Een moment later maak ik kennis met een vrouw die net is binnengekomen. Ze stelt zich voor als Xannelou Mendeszoon van de Victory Outreach Rotterdam. Ze vertelt onder andere dat zij werkt onder prostituees. Haar verhaal interesseert me, maar het programma gaat beginnen.
Onderweg naar boven kom ik Ixora Balootje tegen. Zij herkent me van de vorige maand waarin ik mijn ervaringen in Suriname deelde met de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie. We gaan op de tweede rij zitten. Al snel kom ik erachter dat door de hardheid van de houten banken mijn zitvlees getest wordt op geduld. Het zal een zware beproeving worden.
De zaal zit vol met iets meer mannen dan vrouwen: dominees en kerkelijk oudsten, directeuren en managers van (zorg)instellingen en wie zich ook maar een christelijk leider beschouwd. Er werden interessante speeches gehouden, waarvan de één nog wat interessanter was dan de ander. Met de één was ik het dan ook meer eens dan met de ander. Aan het van de middag maakte Setkin Sies bekend bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen, maart 2014, wederom lijsttrekker te zullen zijn. Een applaus volgde.
Wat ik leerde was dat de Rotterdamse beweging niet een georganiseerde, top-down, politieke beweging is. Het is een maatschappelijk organisme waarbij vriendschappen centraal staan. Met de juiste ingrediënten wint het organisme aan kracht en zichtbaarheid. Zoiets leek me voor Groningen ook zinnig.
In de afgelopen weken voerde ik gesprekken met een bestuurslid van de Provinciale Unie van de ChristenUnie Groningen. Ik kwam er achter dat ook in Groningen de ChristenUnie dienend op de samenleving betrokken wil zijn en samen op wil trekken. In deze gesprekken kwam steeds terug dat je zo'n beweging niet creëerde vanuit de politiek, maar dat het er als organisme al aanwezig is en dat de rol van de politiek zou zijn om het bestaande te versterken.
In de afgelopen weken voerde ik gesprekken met een bestuurslid van de Provinciale Unie van de ChristenUnie Groningen. Ik kwam er achter dat ook in Groningen de ChristenUnie dienend op de samenleving betrokken wil zijn en samen op wil trekken. In deze gesprekken kwam steeds terug dat je zo'n beweging niet creëerde vanuit de politiek, maar dat het er als organisme al aanwezig is en dat de rol van de politiek zou zijn om het bestaande te versterken.
Als ik Cor over een dergelijke beweging spreek, zegt hij enthousiast dat dit precies is waar zijn stichting al mee bezig is, alleen zonder de politiek. We zijn in de auto onderweg naar het jubileum van Jeugd met een Opdracht in Heerde. Die middag hoor ik de uit Nieuw-Zeeland afkomstige Steff Fountain voor het eerst spreken. Deze oudgediende in de evangelisatiebeweging van Nederland vertelt over Europa. Het is voor het eerst in mijn leven dat ik op een niet-politieke, christelijke bijeenkomst iemand hoor praten over politiek. Sterker nog: over Europa en de Europese Unie. Niet negatief, maar juist vol passie. Tot tranen toe begeestigt hij de aanwezigen om als christenen een volk van hoop te zijn, een sociale beweging. Zoals we ook na de Tweede Wereldoorlog vanuit een christelijke inspiratie de Europese Unie begonnen zijn.
Wanneer ik die avond op de ALV van PerspectieF, ChristenUnie-jongeren, ben, moet ik nog geregeld aan Jeff Fountain denken. Op de ALV wordt besloten om de organisatie van de politieke jongerenorganisatie te hervormen, zodat het meer een beweging kan worden. De kandidaat voorzitter van de landelijke ChristenUnie, Piet Adema, zit naast me. Ook hij wil een beweging. Daarom is zijn pleidooi om te werken aan een debatcultuur binnen de ChristenUnie. De volgende dag zou hij tot partijvoorzitter benoemd worden. Het lijkt me, de risico's in ogenschouw nemend, een goede zaak.
Op de ALV dien ik samen met Janette als twee communicatiedeskundigen een voorstel tot een motie in, maar die haalt het helaas niet. Daarentegen zie ik mijn adviezen wel gerealiseerd aangaande Perspex, het partijblad van PerspectieF. Geen blad meer met droge artikelen van aanstormend talent, maar een samenbindende, op actiegerichte propaganda met goede foto's van de leidende figuren van PerspectieF en de ChristenUnie. Zodat, ja je raadt het vast al, de beweging wordt gevoed.
Op de ALV dien ik samen met Janette als twee communicatiedeskundigen een voorstel tot een motie in, maar die haalt het helaas niet. Daarentegen zie ik mijn adviezen wel gerealiseerd aangaande Perspex, het partijblad van PerspectieF. Geen blad meer met droge artikelen van aanstormend talent, maar een samenbindende, op actiegerichte propaganda met goede foto's van de leidende figuren van PerspectieF en de ChristenUnie. Zodat, ja je raadt het vast al, de beweging wordt gevoed.
Op de laatste dag dat ik voor RTV OOG werkte, is er onrust op het stadhuis. Wat me blijft hangen, is een uitspraak van een PvdA-gemeenteraadslid, off the record, dat de Pvda-burgemeester Rehwinkel niet voor een tweede termijn moet willen gaan. Over het algemeen komt dit alleen voor als een burgemeester echt slecht presteert. Rehwinkel blijkt te vriendelijk, terwijl men van hem verwacht dat hij in de media van zich afbijt. Minder sociaal georiënteerd, meer een leider. Een paar maanden later vervroegt Rehwinkel zijn vertrek. Hij is er de man niet naar om anderen te besmeuren of op zijn strepen te gaan staan. Ook ik vertrek, maar dan bij RTV OOG, omdat ik vind dat er geen uitmuntende journalist in mij schuilt. Ik heb een te duidelijke mening en ik wil meedoen in plaats van aan de zijlijn verslag doen. Mijn droom ligt elders.
De eerste zondag na Pasen stappen Lydia en ik een voor ons nieuwe kerk binnen: de Vineyard Church, een internationaal kerk. De diensten zijn westers geschoeid, maar om ons heen zien we christenen uit alle windrichtingen en van nagenoeg alle continenten. Zeker geen GWS-christenen... Ondanks dat de Vineyard internationaal veel gemeenten kent, wil het geen denominatie, maar een beweging zijn. Geen hiërarchische organisatie, maar een organisme. Voor Lydia en mij blijkt het een verademing.
Er wordt die ochtend gesproken over het christelijk geloof dat het hele leven en daarmee onze omgeving beïnvloedt. Het christelijk geloof vraagt van christenen dat zij van de stad en haar inwoners houden. Een geloof dat deel uitmaakt van de stadse samenleving en het beste zoekt voor haar inwoners. Wauw. Dit heeft ons hart.
Er wordt die ochtend gesproken over het christelijk geloof dat het hele leven en daarmee onze omgeving beïnvloedt. Het christelijk geloof vraagt van christenen dat zij van de stad en haar inwoners houden. Een geloof dat deel uitmaakt van de stadse samenleving en het beste zoekt voor haar inwoners. Wauw. Dit heeft ons hart.
Wanneer we thuis zijn, besluiten we om met het 40-dagenproject mee te doen. We gaan het boek Gospel in Life van Tim Keller behandelen. We zijn benieuwd hoe de eerste avond zal verlopen..!
No comments:
Post a Comment